تبادل لینک هوشمند 
چشم به راه
ارزویی است مرا در دل
که روان سوزد و جان کاهد
هردم ان مرد هوسران را
با غم و اشک و فغان خواهد
به خدا در دل و جانم نیست
هیچ جز حسرت دیدارش
سوختم از غم و کی باشد
غم من مایه ی ازارش
شب در اعماق سیاهی ها
مه چو در هاله ی راز اید
نگران دیده به ره دارم
شاید ان گمشده باز اید
سایه ای تا که به در افتد
من هراسان بدوم بر در
چون شتابان گذرد سایه
خیره گردم به در دیگر
همه شب در دل این بستر
جانم ان گمشده را جوید
زین همه کوشش بی حاصل
عقل سر گشته به من گوید
زن بد بخت دل افسرده
ببر از یاد دمی او را
این خطا بود که ره دادی
به دل ان عاشق بد خو را
ان کسی را که تو می جویی
کی خیال تو به سر دارد
بس کن این ناله و زاری را
بس کن او یار دگر دارد
لیکن این قصه که می گوید
کی بنرمی رودم در گوش
نشود هیچ ز افسونش
اتش حسرت من خاموش
می روم تا که عیان سازم
راز این خواهش سوزان را
نتوانم که برم از یاد
هر گز ان مرد هوسران را
شمع ای شمع چه می خندی؟
به شب تیره ی خاموشم
به خدا مردم از این حسرت
که چرا نیست در اغوشم
(فروغ فرخزاد)
نظرات شما عزیزان: